چه خیره مینگری در رخ من ای برنا
|
|
مگر که در رخمست آیتی از آن سودا
|
مگر که بر رخ من داغ عشق میبینی
|
|
میان داغ نبشته که نحن نزلنا
|
هزار مشک همیخواهم و هزار شکم
|
|
که آب خضر لذیذست و من در استسقا
|
وفا چه میطلبی از کسی که بیدل شد
|
|
چو دل برفت برفت از پیش وفا و جفا
|
به حق این دل ویران و حسن معمورت
|
|
خوش است گنج خیالت در این خرابه ما
|
غریو و ناله جانها ز سوی بیسویی
|
|
مرا ز خواب جهانید دوش وقت دعا
|
ز ناله گویم یا از جمال ناله کنان
|
|
ز ناله گوش پرست از جمالش آن عینا
|
قرار نیست زمانی تو را برادر من
|
|
ببین که میکشدت هر طرف تقاضاها
|
مثال گویی اندر میان صد چوگان
|
|
دوانه تا سر میدان و گه ز سر تا پا
|
کجاست نیت شاه و کجاست نیت گوی
|
|
کجاست قامت یار و کجاست بانگ صلا
|
ز جوش شوق تو من همچو بحر غریدم
|
|
بگو تو ای شه دانا و گوهر دریا گویا
|