تا هست جهان به کام خان باد
|
|
خان کامستان و کامران باد
|
تا هست زمانهی آن یگانه
|
|
سر خیل اعاظم زمان بود
|
هر بندهی بارگه نشینش
|
|
در مرتبهی باد شه نشان باد
|
خشت ته فرش آستانش
|
|
بر تارک هفتم آسمان باد
|
ماوای همای دولت او
|
|
بالاتر از این نه آشیان باد
|
ذاتش که یگانهی زمانه است
|
|
ز آفات زمانه در امان باد
|
دستش که همیشه تاجبخش است
|
|
افسر نه فرق فرقدان باد
|
اقبال که مطلقالعنان است
|
|
با او همهوقت همعنان باد
|
نصرت ز پی عساکر او
|
|
پیوسته چو بیروان روان باد
|
فتحش به ملازمت شب و روز
|
|
در سلسلهی ملازمان باد
|
هر فتح که رخ نماید از خان
|
|
فتحی دگر از قفای آن باد
|
از خیل غنیم او غنیمت
|
|
در لشگر وی جهان جهان باد
|
خصمش که ز عمر میکشد رنج
|
|
منت کش مرگ ناگهان باد
|
امروز چو شاه محتشم اوست
|
|
لطفیش به محتشم نهان باد
|
او باقی و دولتش مقارن
|
|
بادولت صاحب الزمان باد
|
این نظم بدیهه چون دعائیست
|
|
معروض به خان نکتهدان باد
|