| ما را ز شهر روح چنین جذب‌ها کشید | در صد هزار منزل تا عالم فنا | |
| باز از جهان روح رسولان همی‌رسند | پنهان و آشکار بازآ به اقربا | |
| یاران نو گرفتی و ما را گذاشتی | ما بی‌تو ناخوشیم اگر تو خوشی ز ما | |
| ای خواجه این ملالت تو ز آه اقرباست | با هر کی جفت گردی آنت کند جدا | |
| خاموش کن که همت ایشان پی توست | تأثیر همت‌ست تصاریف ابتلا |