| برخیز و صبوح را بیارا | پرلخلخه کن کنار ما را | |
| پیش آر شراب رنگ آمیز | ای ساقی خوب خوب سیما | |
| از من پرسید کو چه ساقیست | قندست و هزار رطل حلوا | |
| آن ساغر پرعقار برریز | بر وسوسه محال پیما | |
| آن می که چو صعوه زو بنوشد | آهنگ کند به صید عنقا | |
| زان پیش که دررسد گرانی | برجه سبک و میان ما آ | |
| می‌گرد و چو ماه نور می‌ده | حمرا می ده بدان حمیرا | |
| ما را همه مست و کف زنان کن | وان گاه نظاره کن تماشا | |
| در گردش و شیوه‌های مستان | در عربده‌های در علالا | |
| در گردن این فکنده آن دست | کان شاه من و حبیب و مولا | |
| او نیز ببرده روی چون گل | می‌بوسد یار را کف پا | |
| این کیسه گشاده از سخاوت | که خرج کنید بی‌محابا | |
| دستار و قبا فکنده آن نیز | کاین را به گرو نهید فردا | |
| صد مادر و صد پدر ندارد | آن مهر که می‌بجوشد آن جا | |
| این می آمد اصول خویشی | کز سکر چنین شدند اعدا | |
| آن عربده در شراب دنیاست | در بزم خدا نباشد آن‌ها | |
| نی شورش و نی قیست و نی جنگ | ساقیست و شراب مجلس آرا | |
| خاموش که ز سکر نفس کافر | می‌گوید لا اله الا |