| به برج دل رسیدی بیست این جا | چو آن مه را بدیدی بیست این جا | |
| بسی این رخت خود را هر نواحی | ز نادانی کشیدی بیست این جا | |
| بشد عمری و از خوبی آن مه | به هر نوعی شنیدی بیست این جا | |
| ببین آن حسن را کز دیدن او | بدید و نابدیدی بیست این جا | |
| به سینه تو که آن پستان شیرست | که از شیرش چشیدی بیست این جا |