به برج دل رسیدی بیست این جا | چو آن مه را بدیدی بیست این جا | |
بسی این رخت خود را هر نواحی | ز نادانی کشیدی بیست این جا | |
بشد عمری و از خوبی آن مه | به هر نوعی شنیدی بیست این جا | |
ببین آن حسن را کز دیدن او | بدید و نابدیدی بیست این جا | |
به سینه تو که آن پستان شیرست | که از شیرش چشیدی بیست این جا |