به خانه خانه میآرد چو بیذق شاه جان ما را | عجب بردست یا ماتست زیر امتحان ما را | |
همه اجزای ما را او کشانیدست از هر سو | تراشیدست عالم را و معجون کرده زان ما را | |
ز حرص و شهوتی ما را مهاری کرده دربینی | چو اشتر میکشاند او به گرد این جهان ما را | |
چه جای ما که گردون را چو گاوان در خرس بست او | که چون کنجد همیکوبد به زیر آسمان ما را | |
خنک آن اشتری کو را مهار عشق حق باشد | همیشه مست میدارد میان اشتران ما را |