| آن خواجه را در کوی ما در گل فرورفتست پا | با تو بگویم حال او برخوان اذا جاء القضا | |
| جباروار و زفت او دامن کشان می‌رفت او | تسخرکنان بر عاشقان بازیچه دیده عشق را | |
| بس مرغ پران بر هوا از دام‌ها فرد و جدا | می‌آید از قبضه قضا بر پر او تیر بلا | |
| ای خواجه سرمستک شدی بر عاشقان خنبک زدی | مست خداوندی خود کشتی گرفتی با خدا | |
| بر آسمان‌ها برده سر وز سرنبشت او بی‌خبر | همیان او پرسیم و زر گوشش پر از طال بقا | |
| از بوسه‌ها بر دست او وز سجده‌ها بر پای او | وز لورکند شاعران وز دمدمه هر ژاژخا | |
| باشد کرم را آفتی کان کبر آرد در فتی | از وهم بیمارش کند در چاپلوسی هر گدا | |
| بدهد درم‌ها در کرم او نافریدست آن درم | از مال و ملک دیگری مردی کجا باشد سخا | |
| فرعون و شدادی شده خیکی پر از بادی شده | موری بده ماری شده وان مار گشته اژدها | |
| عشق از سر قدوسیی همچون عصای موسیی | کو اژدها را می‌خورد چون افکند موسی عصا | |
| بر خواجه روی زمین بگشاد از گردون کمین | تیری زدش کز زخم او همچون کمانی شد دوتا | |
| در رو فتاد او آن زمان از ضربت زخم گران | خرخرکنان چون صرعیان در غرغره مرگ و فنا | |
| رسوا شده عریان شده دشمن بر او گریان شده | خویشان او نوحه کنان بر وی چو اصحاب عزا | |
| فرعون و نمرودی بده انی انا الله می‌زده | اشکسته گردن آمده در یارب و در ربنا | |
| او زعفرانی کرده رو زخمی نه بر اندام او | جز غمزه غمازه‌ای شکرلبی شیرین لقا | |
| تیرش عجبتر یا کمان چشمش تهیتر یا دهان | او بی‌وفاتر یا جهان او محتجبتر یا هما | |
| اکنون بگویم سر جان در امتحان عاشقان | از قفل و زنجیر نهان هین گوش‌ها را برگشا | |
| کی برگشایی گوش را کو گوش مر مدهوش را | مخلص نباشد هوش را جز یفعل الله ما یشا | |
| این خواجه باخرخشه شد پرشکسته چون پشه | نالان ز عشق عایشه کابیض عینی من بکا | |
| انا هلکنا بعدکم یا ویلنا من بعدکم | مقت الحیوه فقدکم عودوا الینا بالرضا |