| باز گشت از مصر تا بغداد او | ساجد و راکع ثناگر شکرگو | |
| جمله ره حیران و مست او زین عجب | ز انعکاس روزی و راه طلب | |
| کر کجا اومیدوارم کرده بود | وز کجا افشاند بر من سیم و سود | |
| این چه حکمت بود که قبله‌ی مراد | کردم از خانه برون گمراه و شاد | |
| تا شتابان در ضلالت می‌شدم | هر دم از مطلب جداتر می‌بدم | |
| باز آن عین ضلالت را به جود | حق وسیلت کرد اندر رشد و سود | |
| گمرهی را منهج ایمان کند | کژروی را محصد احسان کند | |
| تا نباشد هیچ محسن بی‌وجا | تا نباشد هیچ خاین بی‌رجا | |
| اندرون زهر تریاق آن حفی | کرد تا گویند ذواللطف الخفی | |
| نیست مخفی در نماز آن مکرمت | در گنه خلعت نهد آن مغفرت | |
| منکران را قصد اذلال ثقات | ذل شده عز و ظهور معجزات | |
| قصدشان ز انکار ذل دین بده | عین ذل عز رسولان آمده | |
| گر نه انکار آمدی از هر بدی | معجزه و برهان چرا نازل شدی | |
| خصم منکر تا نشد مصداق‌خواه | کی کند قاضی تقاضای گواه | |
| معجزه هم‌چون گواه آمد زکی | بهر صدق مدعی در بی‌شکی | |
| طعن چون می‌آمد از هر ناشناخت | معجزه می‌داد حق و می‌نواخت | |
| مکر آن فرعون سیصد تو بده | جمله ذل او و قمع او شده | |
| ساحران آورده حاضر نیک و بد | تا که جرح معجزه‌ی موسی کند | |
| تا عصا را باطل و رسوا کند | اعتبارش را ز دلها بر کند | |
| عین آن مکر آیت موسی شود | اعتبار آن عصا بالا رود |