| چونک تعویق آمد اندر عرض و طول | شاه شد زان گنج دل سیر و ملول | |
| دشتها را گز گز آن شه چاه کند | رقعه را از خشم پیش او فکند | |
| گفت گیر این رقعه کش آثار نیست | تو بدین اولیتری کت کار نیست | |
| نیست این کار کسی کش هست کار | که بسوزد گل بگردد گرد خار | |
| نادر افتد اهل این ماخولیا | منتظر که روید از آهن گیا | |
| سخت جانی باید این فن را چو تو | تو که داری جان سخت این را بجو | |
| گر نیابی نبودت هرگز ملال | ور بیابی آن به تو کردم حلال | |
| عقل راه ناامیدی کی رود | عشق باشد کان طرف بر سر دود | |
| لاابالی عشق باشد نی خرد | عقل آن جوید کز آن سودی برد | |
| ترکتاز و تنگداز و بیحیا | در بلا چون سنگ زیر آسیا | |
| سخترویی که ندارد هیچ پشت | بهرهجویی را درون خویش کشت | |
| پاک میبازد نباشد مزدجو | آنچنان که پاک میگیرد ز هو | |
| میدهد حق هستیش بیعلتی | میسپارد باز بیعلت فتی | |
| که فتوت دادن بی علتست | پاکبازی خارج هر ملتست | |
| زانک ملت فضل جوید یا خلاص | پاک بازانند قربانان خاص | |
| نی خدا را امتحانی میکنند | نی در سود و زیانی میزنند |