| گربه در انبانم اندر دست عشق | یک‌دمی بالا و یک‌دم پست عشق | |
| او همی‌گرداندم بر گرد سر | نه به زیر آرام دارم نه زبر | |
| عاشقان در سیل تند افتاده‌اند | بر قضای عشق دل بنهاده‌اند | |
| هم‌چو سنگ آسیا اندر مدار | روز و شب گردان و نالان بی‌قرار | |
| گردشش بر جوی جویان شاهدست | تا نگوید کس که آن جو راکدست | |
| گر نمی‌بینی تو جو را در کمین | گردش دولاب گردونی ببین | |
| چون قراری نیست گردون را ازو | ای دل اختروار آرامی مجو | |
| گر زنی در شاخ دستی کی هلد | هر کجا پیوند سازی بسکلد | |
| گر نمی‌بینی تو تدویر قدر | در عناصر جوشش و گردش نگر | |
| زانک گردشهای آن خاشاک و کف | باشد از غلیان بحر با شرف | |
| باد سرگردان ببین اندر خروش | پیش امرش موج دریا بین بجوش | |
| آفتاب و ماه دو گاو خراس | گرد می‌گردند و می‌دارند پاس | |
| اختران هم خانه خانه می‌دوند | مرکب هر سعد و نحسی می‌شوند | |
| اختران چرخ گر دورند هی | وین حواست کاهل‌اند و سست‌پی | |
| اختران چشم و گوش و هوش ما | شب کجااند و به بیداری کجا | |
| گاه در سعد و وصال و دلخوشی | گاه در نحس فراق و بیهشی | |
| ماه گردون چون درین گردیدنست | گاه تاریک و زمانی روشنست | |
| گه بهار و صیف هم‌چون شهد و شیر | گه سیاستگاه برف و زمهریر | |
| چونک کلیات پیش او چو گوست | سخره و سجده کن چوگان اوست | |
| تو که یک جزوی دلا زین صدهزار | چون نباشی پیش حکمش بی‌قرار |