| اعجمی ترکی سحر آگاه شد | وز خمار خمر مطرب‌خواه شد | |
| مطرب جان مونس مستان بود | نقل و قوت و قوت مست آن بود | |
| مطرب ایشان را سوی مستی کشید | باز مستی از دم مطرب چشید | |
| آن شراب حق بدان مطرب برد | وین شراب تن ازین مطرب چرد | |
| هر دو گر یک نام دارد در سخن | لیک شتان این حسن تا آن حسن | |
| اشتباهی هست لفظی در بیان | لیک خود کو آسمان تا ریسمان | |
| اشتراک لفظ دایم ره‌زنست | اشتراک گبر و ممن در تنست | |
| جسمها چون کوزه‌های بسته‌سر | تا که در هر کوزه چه بود آن نگر | |
| کوزه‌ی آن تن پر از آب حیات | کوزه‌ی این تن پر از زهر ممات | |
| گر به مظروفش نظر داری شهی | ور به ظرفش بنگری تو گم‌رهی | |
| لفظ را ماننده‌ی این جسم دان | معنیش را در درون مانند جان | |
| دیده‌ی تن دایما تن‌بین بود | دیده‌ی جان جان پر فن بین بود | |
| پس ز نقش لفظهای مثنوی | صورتی ضالست و هادی معنوی | |
| در نبی فرمود کین قرآن ز دل | هادی بعضی و بعضی را مضل | |
| الله الله چونک عارف گفت می | پیش عارف کی بود معدوم شی | |
| فهم تو چون باده‌ی شیطان بود | کی ترا وهم می رحمان بود | |
| این دو انبازند مطرب با شراب | این بدان و آن بدین آرد شتاب | |
| پر خماران از دم مطرب چرند | مطربانشان سوی میخانه برند | |
| آن سر میدان و این پایان اوست | دل شده چون گوی در چوگان اوست | |
| در سر آنچ هست گوش آنجا رود | در سر ار صفراست آن سودا شود |