| هر نبیی اندرین راه درست | معجزه بنمود و همراهان بجست | |
| گر نباشد یاری دیوارها | کی برآید خانه و انبارها | |
| هر یکی دیوار اگر باشد جدا | سقف چون باشد معلق در هوا | |
| گر نباشد یاری حبر و قلم | کی فتد بر روی کاغذها رقم | |
| این حصیری که کسی می‌گسترد | گر نپیوندد به هم بادش برد | |
| حق ز هر جنسی چو زوجین آفرید | پس نتایج شد ز جمعیت پدید | |
| او بگفت و او بگفت از اهتزاز | بحثشان شد اندرین معنی دراز | |
| مثنوی را چابک و دلخواه کن | ماجرا را موجز و کوتاه کن | |
| بعد از آن گفتش که گندم آن کیست | گفت امانت از یتیم بی وصیست | |
| مال ایتام است امانت پیش من | زانک پندارند ما را متمن | |
| گفت من مضطرم و مجروح‌حال | هست مردار این زمان بر من حلال | |
| هین به دستوری ازین گندم خورم | ای امین و پارسا و محترم | |
| گفت مفتی ضرورت هم توی | بی‌ضرورت گر خوری مجرم شوی | |
| ور ضرورت هست هم پرهیز به | ور خوری باری ضمان آن بده | |
| مرغ پس در خود فرو رفت آن زمان | توسنش سر بستد از جذب عنان | |
| چون بخورد آن گندم اندر فخ بماند | چند او یاسین و الانعام خواند | |
| بعد در ماندن چه افسوس و چه آه | پیش از آن بایست این دود سیاه | |
| آن زمان که حرص جنبید و هوس | آن زمان می‌گو کای فریادرس | |
| کان زمان پیش از خرابی بصره است | بوک بصره وا رهد هم زان شکست | |
| ابک لی یا باکیی یا ثاکلی | قبل هدم البصرة و الموصل |