| گر رسیدی مستی بی‌جهد تو | حفظ کردی ساقی جان عهد تو | |
| پشت‌دارت بودی او و عذرخواه | من غلام زلت مست اله | |
| عفوهای جمله عالم ذره‌ای | عکس عفوت ای ز تو هر بهره‌ای | |
| عفوها گفته ثنای عفو تو | نیست کفوش ایها الناس اتقوا | |
| جانشان بخش و ز خودشان هم مران | کام شیرین تو اند ای کامران | |
| رحم کن بر وی که روی تو بدید | فرقت تلخ تو چون خواهد کشید | |
| از فراق و هجر می‌گویی سخن | هر چه خواهی کن ولیکن این مکن | |
| صد هزاران مرگ تلخ شصت تو | نیست مانند فراق روی تو | |
| تلخی هجر از ذکور و از اناث | دور دار ای مجرمان را مستغاث | |
| بر امید وصل تو مردن خوشست | تلخی هجر تو فوق آتشست | |
| گبر می‌گوید میان آن سقر | چه غمم بودی گرم کردی نظر | |
| کان نظر شیرین کننده‌ی رنجهاست | ساحران را خونبهای دست و پاست |