| بارها من امتحانش کرده‌ام | خوب‌تر از تو بدو بسپرده‌ام | |
| در امانت یافتم او را تمام | این قضایی بود هم از کرده‌هام | |
| پس به خود خواند آن امیر خویش را | کشت در خود خشم قهراندیش را | |
| کرد با او یک بهانه‌ی دل‌پذیر | که شدستم زین کنیزک من نفیر | |
| زان سبب کز غیرت و رشک کنیز | مادر فرزند دارد صد ازیز | |
| مادر فرزند را بس حقهاست | او نه درخورد چنین جور و جفاست | |
| رشک و غیرت می‌برد خون می‌خورد | زین کنیزک سخت تلخی می‌برد | |
| چون کسی را داد خواهم این کنیز | پس ترا اولیترست این ای عزیز | |
| که تو جانبازی نمودی بهر او | خوش نباشد دادن آن جز به تو | |
| عقد کردش با امیر او را سپرد | کرد خشم و حرص را او خرد و مرد |