| هیچ اصلی نیست مانند اثر | پس ندانی اصل رنج و درد سر | |
| لیک بی‌اصلی نباشدت این جزا | بی‌گناهی کی برنجاند خدا | |
| آنچ اصلست و کشنده‌ی آن شی است | گر نمی‌ماند بوی هم از وی است | |
| پس بدان رنجت نتیجه‌ی زلتیست | آفت این ضربتت از شهوتیست | |
| گر ندانی آن گنه را ز اعتبار | زود زاری کن طلب کن اغتفار | |
| سجده کن صد بار می‌گوی ای خدا | نیست این غم غیر درخورد و سزا | |
| ای تو سبحان پاک از ظلم و ستم | کی دهی بی‌جرم جان را درد و غم | |
| من معین می‌ندانم جرم را | لیک هم جرمی بباید گرم را | |
| چون بپوشیدی سبب را ز اعتبار | دایما آن جرم را پوشیده دار | |
| که جزا اظهار جرم من بود | کز سیاست دزدیم ظاهر شود |