حجتش اینست گوید هر دمی
|
|
گر بدی چیزی دگر هم دیدمی
|
گر نبیند کودکی احوال عقل
|
|
عاقلی هرگز کند از عقل نقل
|
ور نبیند عاقلی احوال عشق
|
|
کم نگردد ماه نیکوفال عشق
|
حسن یوسف دیدهی اخوان ندید
|
|
از دل یعقوب کی شد ناپدید
|
مر عصا را چشم موسی چوب دید
|
|
چشم غیبی افعی و آشوب دید
|
چشم سر با چشم سر در جنگ بود
|
|
غالب آمد چشم سر حجت نمود
|
چشم موسی دست خود را دست دید
|
|
پیش چشم غیب نوری بد پدید
|
این سخن پایان ندارد در کمال
|
|
پیش هر محروم باشد چون خیال
|
چون حقیقت پیش او فرج و گلوست
|
|
کم بیان کن پیش او اسرار دوست
|
پیش ما فرج و گلو باشد خیال
|
|
لاجرم هر دم نماید جان جمال
|
هر که را فرج و گلو آیین و خوست
|
|
آن لکم دین ولی دین بهر اوست
|
با چنان انکار کوته کن سخن
|
|
احمدا کم گوی با گبر کهن
|