| چون رسول آمد به پیش پهلوان | داد کاغذ اندرو نقش و نشان | |
| بنگر اندر کاغذ این را طالبم | هین بده ورنه کنون من غالبم | |
| چون رسول آمد بگفت آن شاه نر | صورتی کم گیر زود این را ببر | |
| من نیم در عهد ایمان بت‌پرست | بت بر آن بت‌پرست اولیترست | |
| چونک آوردش رسول آن پهلوان | گشت عاشق بر جمالش آن زمان | |
| عشق بحری آسمان بر وی کفی | چون زلیخا در هوای یوسفی | |
| دور گردونها ز موج عشق دان | گر نبودی عشق بفسردی جهان | |
| کی جمادی محو گشتی در نبات | کی فدای روح گشتی نامیات | |
| روح کی گشتی فدای آن دمی | کز نسیمش حامله شد مریمی | |
| هر یکی بر جا ترنجیدی چو یخ | کی بدی پران و جویان چون ملخ | |
| ذره ذره عاشقان آن کمال | می‌شتابد در علو هم‌چون نهال | |
| سبح لله هست اشتابشان | تنقیه‌ی تن می‌کنند از بهر جان | |
| پهلوان چه را چو ره پنداشته | شوره‌اش خوش آمده حب کاشته | |
| چون خیالی دید آن خفته به خواب | جفت شد با آن و از وی رفت آب | |
| چون برفت آن خواب و شد بیدار زود | دید که آن لعبت به بیداری نبود | |
| گفت بر هیچ آب خود بردم دریغ | عشوه‌ی آن عشوه‌ده خوردم دریغ | |
| پهلوان تن بد آن مردی نداشت | تخم مردی در چنان ریگی بکاشت | |
| مرکب عشقش دریده صد لگام | نعره می‌زد لا ابالی بالحمام | |
| ایش ابالی بالخلیفه فی‌الهوی | استوی عندی وجودی والتوی | |
| این چنین سوزان و گرم آخر مکار | مشورت کن با یکی خاوندگار |