| عقلها زین سر بود بیرون در | زهره‌ی وهم ار بدرد گو بدر | |
| ترس مویی نیست اندر پیش عشق | جمله قربانند اندر کیش عشق | |
| عشق وصف ایزدست اما که خوف | وصف بنده‌ی مبتلای فرج و جوف | |
| چون یحبون بخواندی در نبی | با یحبوهم قرین در مطلبی | |
| پس محبت وصف حق دان عشق نیز | خوف نبود وصف یزدان ای عزیز | |
| وصف حق کو وصف مشتی خاک کو | وصف حادث کو وصف پاک کو | |
| شرح عشق ار من بگویم بر دوام | صد قیامت بگذرد و آن ناتمام | |
| زانک تاریخ قیامت را حدست | حد کجا آنجا که وصف ایزدست | |
| عشق را پانصد پرست و هر پری | از فراز عرش تا تحت‌الثری | |
| زاهد با ترس می‌تازد به پا | عاشقان پران‌تر از برق و هوا | |
| کی رسند این خایفان در گرد عشق | که آسمان را فرش سازد درد عشق | |
| جز مگر آید عنایتهای ضو | کز جهان و زین روش آزاد شو | |
| از قش خود وز دش خود باز ره | که سوی شه یافت آن شهباز ره | |
| این قش و دش هست جبر و اختیار | از ورای این دو آمد جذب یار | |
| چون رسید آن زن به خانه در گشاد | بانگ در در گوش ایشان در فتاد | |
| آن کنیزک جست آشفته ز ساز | مرد بر جست و در آمد در نماز | |
| زن کنیزک را پژولیده بدید | درهم و آشفته و دنگ و مرید | |
| شوی خود را دید قایم در نماز | در گمان افتاد زن زان اهتزاز | |
| شوی را برداشت دامن بی‌خطر | دید آلوده‌ی منی خصیه و ذکر | |
| از ذکر باقی نطفه می‌چکید | ران و زانو گشت آلوده و پلید |