| شب گریزد چونک نور آید ز دور | پس چه داند ظلمت شب حال نور | |
| پشه بگریزد ز باد با دها | پس چه داند پشه ذوق بادها | |
| چون قدیم آید حدث گردد عبث | پس کجا داند قدیمی را حدث | |
| بر حدث چون زد قدم دنگش کند | چونک کردش نیست هم‌رنگش کند | |
| گر بخواهی تو بیایی صد نظیر | لیک من پروا ندارم ای فقیر | |
| این الم و حم این حروف | چون عصای موسی آمد در وقوف | |
| حرفها ماند بدین حرف از برون | لیک باشد در صفات این زبون | |
| هر که گیرد او عصایی ز امتحان | کی بود چون آن عصا وقت بیان | |
| عیسویست این دم نه هر باد و دمی | که برآید از فرح یا از غمی | |
| این الم است و حم ای پدر | آمدست از حضرت مولی البشر | |
| هر الف لامی چه می‌ماند بدین | گر تو جان داری بدین چشمش مبین | |
| گر چه ترکیبش حروفست ای همام | می‌بماند هم به ترکیب عوام | |
| هست ترکیب محمد لحم و پوست | گرچه در ترکیب هر تن جنس اوست | |
| گوشت دارد پوست دارد استخوان | هیچ این ترکیب را باشد همان | |
| که اندر آن ترکیب آمد معجزات | که همه ترکیبها گشتند مات | |
| هم‌چنان ترکیب حم کتاب | هست بس بالا و دیگرها نشیب | |
| زانک زین ترکیب آید زندگی | هم‌چو نفخ صور در درماندگی | |
| اژدها گردد شکافد بحر را | چون عصا حم از داد خدا | |
| ظاهرش ماند به ظاهرها ولیک | قرص نان از قرص مه دورست نیک | |
| گریه‌ی او خنده‌ی او نطق او | نیست از وی هست محض خلق هو |