| پیش آرد هیهی و هیهات را | وز لویشه پیچد او لبهات را | |
| هم‌چو لبهای فرس و در وقت نعل | تا نماید سنگ کمتر را چو لعل | |
| گوشهاات گیرد او چون گوش اسب | می‌کشاند سوی حرص و سوی کسب | |
| بر زند بر پات نعلی ز اشتباه | که بمانی تو ز درد آن ز راه | |
| نعل او هست آن تردد در دو کار | این کنم یا آن کنم هین هوش دار | |
| آن بکن که هست مختار نبی | آن مکن که کرد مجنون و صبی | |
| حفت الجنه بچه محفوف گشت | بالمکاره که ازو افزود کشت | |
| صد فسون دارد ز حیلت وز دغا | که کند در سله گر هست اژدها | |
| گر بود آب روان بر بنددش | ور بود حبر زمان برخنددش | |
| عقل را با عقل یاری یار کن | امرهم شوری بخوان و کار کن |