| وقت تنگ و فرصت اندک او مخوف | در بغل زد هر چه زودتر بی‌وقوف | |
| لیک ممن ز اعتماد آن حیات | می‌کند غارت به مهل و با انات | |
| آمنست از فوت و از یاغی که او | می‌شناسد قهر شه را بر عدو | |
| آمنست از خواجه‌تاشان دگر | که بیایندش مزاحم صرفه‌بر | |
| عدل شه را دید در ضبط حشم | که نیارد کرد کس بر کس ستم | |
| لاجرم نشتابد و ساکن بود | از فوات حظ خود آمن بود | |
| بس تانی دارد و صبر و شکیب | چشم‌سیر و مثرست و پاک‌جیب | |
| کین تانی پرتو رحمان بود | وان شتاب از هزه‌ی شیطان بود | |
| زانک شیطانش بترساند ز فقر | بارگیر صبر را بکشد به عقر | |
| از نبی بشنو که شیطان در وعید | می‌کند تهدیدت از فقر شدید | |
| تا خوری زشت و بری زشت و شتاب | نی مروت نی‌تانی نی ثواب | |
| لاجرم کافر خورد در هفت بطن | دین و دل باریک و لاغر زفت بطن |