| پس چو صیادان بیاوردند دام | نیم‌عاقل را از آن شد تلخ کام | |
| گفت اه من فوت کردم فرصه را | چون نگشتم همره آن رهنما | |
| ناگهان رفت او ولیکن چونک رفت | می‌ببایستم شدن در پی بتفت | |
| بر گذشته حسرت آوردن خطاست | باز ناید رفته یاد آن هباست |
| پس چو صیادان بیاوردند دام | نیم‌عاقل را از آن شد تلخ کام | |
| گفت اه من فوت کردم فرصه را | چون نگشتم همره آن رهنما | |
| ناگهان رفت او ولیکن چونک رفت | می‌ببایستم شدن در پی بتفت | |
| بر گذشته حسرت آوردن خطاست | باز ناید رفته یاد آن هباست |