| خواند مزمل نبی را زین سبب | که برون آ از گلیم ای بوالهرب | |
| سر مکش اندر گلیم و رو مپوش | که جهان جسمیست سرگردان تو هوش | |
| هین مشو پنهان ز ننگ مدعی | که تو داری شمع وحی شعشعی | |
| هین قم اللیل که شمعی ای همام | شمع اندر شب بود اندر قیام | |
| بی‌فروغت روز روشن هم شبست | بی‌پناهت شیر اسیر ارنبست | |
| باش کشتیبان درین بحر صفا | که تو نوح ثانیی ای مصطفی | |
| ره شناسی می‌بباید با لباب | هر رهی را خاصه اندر راه آب | |
| خیز بنگر کاروان ره‌زده | هر طرف غولیست کشتیبان شده | |
| خضر وقتی غوث هر کشتی توی | هم‌چو روح‌الله مکن تنها روی | |
| پیش این جمعی چو شمع آسمان | انقطاع و خلوت آری را بمان | |
| وقت خلوت نیست اندر جمع آی | ای هدی چون کوه قاف و تو همای | |
| بدر بر صدر فلک شد شب روان | سیر را نگذارد از بانگ سگان | |
| طاعنان هم‌چون سگان بر بدر تو | بانگ می‌دارند سوی صدر تو | |
| این سگان کرند از امر انصتوا | از سفه و عوع کنان بر بدر تو | |
| هین بمگذار ای شفا رنجور را | تو ز خشم کر عصای کور را | |
| نه تو گفتی قاید اعمی به راه | صد ثواب و اجر یابد از اله | |
| هر که او چل گام کوری را کشد | گشت آمرزیده و یابد رشد | |
| پس بکش تو زین جهان بی‌قرار | جوق کوران را قطار اندر قطار | |
| کار هادی این بود تو هادیی | ماتم آخر زمان را شادیی | |
| هین روان کن ای امام المتقین | این خیال‌اندیشگان را تا یقین |