| نقش اگر خود نقش سلطان یا غنیست | صورتست از جان خود بی چاشنیست | |
| زینت او از برای دیگران | باز کرده بیهده چشم و دهان | |
| ای تو در بیگار خود را باخته | دیگران را تو ز خود نشناخته | |
| تو به هر صورت که آیی بیستی | که منم این والله آن تو نیستی | |
| یک زمان تنها بمانی تو ز خلق | در غم و اندیشه مانی تا به حلق | |
| این تو کی باشی که تو آن اوحدی | که خوش و زیبا و سرمست خودی | |
| مرغ خویشی صید خویشی دام خویش | صدر خویشی فرش خویشی بام خویش | |
| جوهر آن باشد که قایم با خودست | آن عرض باشد که فرع او شدست | |
| گر تو آدم‌زاده‌ای چون او نشین | جمله ذریات را در خود ببین | |
| چیست اندر خم که اندر نهر نیست | چیست اندر خانه که اندر شهر نیست | |
| این جهان خمست و دل چون جوی آب | این جهان حجره‌ست و دل شهر عجاب |