| هین بیا بلقیس ورنه بد شود | لشکرت خصمت شود مرتد شود | |
| پرده‌دار تو درت را بر کند | جان تو با تو به جان خصمی کند | |
| جمله ذرات زمین و آسمان | لشکر حق‌اند گاه امتحان | |
| باد را دیدی که با عادان چه کرد | آب را دیدی که در طوفان چه کرد | |
| آنچ بر فرعون زد آن بحر کین | وآنچ با قارون نمودست این زمین | |
| وآنچ آن بابیل با آن پیل کرد | وآنچ پشه کله‌ی نمرود خورد | |
| وآنک سنگ انداخت داودی بدست | گشت شصد پاره و لشکر شکست | |
| سنگ می‌بارید بر اعدای لوط | تا که در آب سیه خوردند غوط | |
| گر بگویم از جمادات جهان | عاقلانه یاری پیغامبران | |
| مثنوی چندان شود که چل شتر | گر کشد عاجز شود از بار پر | |
| دست بر کافر گواهی می‌دهد | لشکر حق می‌شود سر می‌نهد | |
| ای نموده ضد حق در فعل درس | در میان لشکر اویی بترس | |
| جزو جزوت لشکر از در وفاق | مر ترا اکنون مطیع‌اند از نفاق | |
| گر بگوید چشم را کو را فشار | درد چشم از تو بر آرد صد دمار | |
| ور به دندان گوید او بنما وبال | پس ببینی تو ز دندان گوشمال | |
| باز کن طب را بخوان باب العلل | تا ببینی لشکر تن را عمل | |
| چونک جان جان هر چیزی ویست | دشمنی با جان جان آسان کیست | |
| خود رها کن لشکر دیو و پری | کز میان جان کنندم صفدری | |
| ملک را بگذار بلقیس از نخست | چون مرا یابی همه ملک آن تست | |
| خود بدانی چون بر من آمدی | که تو بی من نقش گرمابه بدی |