| کز زنای چشم حظی می‌بری | نه کباب از پهلوی خود می‌خوری | |
| این نظر از دور چون تیرست و سم | عشقت افزون می‌شود صبر تو کم | |
| مال دنیا دام مرغان ضعیف | ملک عقبی دام مرغان شریف | |
| تا بدین ملکی که او دامست ژرف | در شکار آرند مرغان شگرف | |
| من سلیمان می‌نخواهم ملکتان | بلک من برهانم از هر هلکتان | |
| کین زمان هستید خود مملوک ملک | مالک ملک آنک بجهید او ز هلک | |
| بازگونه ای اسیر این جهان | نام خود کردی امیر این جهان | |
| ای تو بنده‌ی این جهان محبوس جان | چند گویی خویش را خواجه‌ی جهان |