| یک کف گندم ز انباری ببین | فهم کن کان جمله باشد همچنین | |
| کل باد از برج باد آسمان | کی جهد بی مروحه‌ی آن بادران | |
| بر سر خرمن به وقت انتقاد | نه که فلاحان ز حق جویند باد | |
| تا جدا گردد ز گندم کاهها | تا به انباری رود یا چاهها | |
| چون بماند دیر آن باد وزان | جمله را بینی به حق لابه‌کنان | |
| همچنین در طلق آن باد ولاد | گر نیاید بانگ درد آید که داد | |
| گر نمی‌دانند کش راننده اوست | باد را پس کردن زاری چه خوست | |
| اهل کشتی همچنین جویای باد | جمله خواهانش از آن رب العباد | |
| همچنین در درد دندانها ز باد | دفع می‌خواهی بسوز و اعتقاد | |
| از خدا لابه‌کنان آن جندیان | که بده باد ظفر ای کامران | |
| رقعه‌ی تعویذ می‌خواهند نیز | در شکنجه‌ی طلق زن از هر عزیز | |
| پس همه دانسته‌اند آن را یقین | که فرستد باد رب‌العالمین | |
| پس یقین در عقل هر داننده هست | اینک با جنبنده جنباننده هست | |
| گر تو او را می‌نبینی در نظر | فهم کن آن را به اظهار اثر | |
| تن به جان جنبد نمی‌بینی تو جان | لیک از جنبیدن تن جان بدان | |
| گفت او گر ابلهم من در ادب | زیرکم اندر وفا و در طلب | |
| گفت ادب این بود خود که دیده شد | آن دگر را خود همی‌دانی تو لد |