| بس کس اندر نور مه منهج ندید | چون برآمد آفتاب آن شد پدید | |
| آفتاب اعواض را کامل نمود | لاجرم بازارها در روز بود | |
| تا که قلب و نقد نیک آید پدید | تا بود از غبن و از حیله بعید | |
| تا که نورش کامل آمد در زمین | تاجران را رحمة للعالمین | |
| لیک بر قلاب مبغوضست و سخت | زانک ازو شد کاسد او را نقد و رخت | |
| پس عدو جان صرافست قلب | دشمن درویش کی بود غیر کلب | |
| انبیا با دشمنان بر می‌تنند | پس ملایک رب سلم می‌زنند | |
| کین چراغی را که هست او نور کار | از پف و دمهای دزدان دور دار | |
| دزد و قلابست خصم نور بس | زین دو ای فریادرس فریاد رس | |
| روشنی بر دفتر چارم بریز | کفتاب از چرخ چارم کرد خیز | |
| هین ز چارم نور ده خورشیدوار | تا بتابد بر بلاد و بر دیار | |
| هر کش افسانه بخواند افسانه است | وآنک دیدش نقد خود مردانه است | |
| آب نیلست و به قبطی خون نمود | قوم موسی را نه خون بد آب بود | |
| دشمن این حرف این دم در نظر | شد ممثل سرنگون اندر سقر | |
| ای ضیاء الحق تو دیدی حال او | حق نمودت پاسخ افعال او | |
| دیده‌ی غیبت چو غیبست اوستاد | کم مبادا زین جهان این دید و داد | |
| این حکایت را که نقد وقت ماست | گر تمامش می‌کنی اینجا رواست | |
| ناکسان را ترک کن بهر کسان | قصه را پایان بر و مخلص رسان | |
| این حکایت گر نشد آنجا تمام | چارمین جلدست آرش در نظام |