| نفس خود را کش جهانی را زنده کن | خواجه را کشتست او را بنده کن | |
| مدعی گاو نفس تست هین | خویشتن را خواجه کردست و مهین | |
| آن کشنده‌ی گاو عقل تست رو | بر کشنده گاو تن منکر مشو | |
| عقل اسیرست و همی خواهد ز حق | روزیی بی رنج و نعمت بر طبق | |
| روزی بی رنج او موقوف چیست | آنک بکشد گاو را کاصل بدیست | |
| نفس گوید چون کشی تو گاو من | زانک گاو نفس باشد نقش تن | |
| خواجه‌زاده‌ی عقل مانده بی‌نوا | نفس خونی خواجه گشت و پیشوا | |
| روزی بی‌رنج می‌دانی که چیست | قوت ارواحست و ارزاق نبیست | |
| لیک موقوفست بر قربان گاو | گنج اندر گاو دان ای کنج‌کاو | |
| دوش چیزی خورده‌ام ور نه تمام | دادمی در دست فهم تو زمام | |
| دوش چیزی خورده‌ام افسانه است | هرچه می‌آید ز پنهان خانه است | |
| چشم بر اسباب از چه دوختیم | گر ز خوش‌چشمان کرشم آموختیم | |
| هست بر اسباب اسبابی دگر | در سبب منگر در آن افکن نظر | |
| انبیا در قطع اسباب آمدند | معجزات خویش بر کیوان زدند | |
| بی‌سبب مر بحر را بشکافتند | بی زراعت چاش گندم یافتند | |
| ریگها هم آرد شد از سعیشان | پشم بز ابریشم آمد کش‌کشان | |
| جمله قرآن هست در قطع سبب | عز درویش و هلاک بولهب | |
| مرغ بابیلی دو سه سنگ افکند | لشکر زفت حبش را بشکند | |
| پیل را سوراخ سوراخ افکند | سنگ مرغی کو به بالا پر زند | |
| دم گاو کشته بر مقتول زن | تا شود زنده همان دم در کفن |