| صوفی ابن الوقت باشد در منال | لیک صافی فارغست از وقت و حال | |
| حالها موقوف عزم و رای او | زنده از نفخ مسیح‌آسای او | |
| عاشق حالی نه عاشق بر منی | بر امید حال بر من می‌تنی | |
| آنک یک دم کم دمی کامل بود | نیست معبود خلیل آفل بود | |
| وانک آفل باشد و گه آن و این | نیست دلبر لا احب افلین | |
| آنک او گاهی خوش و گه ناخوشست | یک زمانی آب و یک دم آتشست | |
| برج مه باشد ولیکن ماه نه | نقش بت باشد ولی آگاه نه | |
| هست صوفی صفاجو ابن وقت | وقت را همچون پدر بگرفته سخت | |
| هست صافی غرق عشق ذوالجلال | ابن کس نه فارغ از اوقات و حال | |
| غرقه‌ی نوری که او لم یولدست | لم یلد لم یولد آن ایزدست | |
| رو چنین عشقی بجو گر زنده‌ای | ورنه وقت مختلف را بنده‌ای | |
| منگر اندر نقش زشت و خوب خویش | بنگر اندر عشق و در مطلوب خویش | |
| منگر آنک تو حقیری یا ضعیف | بنگر اندر همت خود ای شریف | |
| تو به هر حالی که باشی می‌طلب | آب می‌جو دایما ای خشک‌لب | |
| کان لب خشکت گواهی می‌دهد | کو بخر بر سر منبع رسد | |
| خشکی لب هست پیغامی ز آب | که بمات آرد یقین این اضطراب | |
| کین طلب‌کاری مبارک جنبشیست | این طلب در راه حق مانع کشیست | |
| این طلب مفتاح مطلوبات تست | این سپاه و نصرت رایات تست | |
| این طلب همچون خروسی در صیاح | می‌زند نعره که می‌آید صباح | |
| گرچه آلت نیستت تو می‌طلب | نیست آلت حاجت اندر راه رب |