| او شده تسلیم او ایوب‌وار | که اسیرم هرچه می‌خواهی ببار | |
| ای که جزو این زمینی سر مکش | چونک بینی حکم یزدان در مکش | |
| چون خلقناکم شنودی من تراب | خاک باشی جست از تو رو متاب | |
| بین که اندر خاک تخمی کاشتم | کرد خاکی و منش افراشتم | |
| حمله‌ی دیگر تو خاکی پیشه گیر | تا کنم بر جمله میرانت امیر | |
| آب از بالا به پستی در رود | آنگه از پستی به بالا بر رود | |
| گندم از بالا بزیر خاک شد | بعد از آن او خوشه و چالاک شد | |
| دانه‌ی هر میوه آمد در زمین | بعد از آن سرها بر آورد از دفین | |
| اصل نعمتها ز گردون تا بخاک | زیر آمد شد غذای جان پاک | |
| از تواضع چون ز گردون شد بزیر | گشت جزو آدمی حی دلیر | |
| پس صفات آدمی شد آن جماد | بر فراز عرش پران گشت شاد | |
| کز جهان زنده ز اول آمدیم | باز از پستی سوی بالا شدیم | |
| جمله اجزا در تحرک در سکون | ناطقان که انا الیه راجعون | |
| ذکر و تسبیحات اجزای نهان | غلغلی افکند اندر آسمان | |
| چون قضا آهنگ نارنجات کرد | روستایی شهریی را مات کرد | |
| با هزاران حزم خواجه مات شد | زان سفر در معرض آفات شد | |
| اعتمادش بر ثبات خویش بود | گرچه که بد نیم سیلش در ربود | |
| چون قضا بیرون کند از چرخ سر | عاقلان گردند جمله کور و کر | |
| ماهیان افتند از دریا برون | دام گیرد مرغ پران را زبون | |
| تا پری و دیو در شیشه شود | بلک هاروتی به بابل در رود |