| ای ضیاء الحق حسام الدین بیار | این سوم دفتر که سنت شد سه بار | |
| بر گشا گنجینه‌ی اسرار را | در سوم دفتر بهل اعذار را | |
| قوتت از قوت حق می‌زهد | نه از عروقی کز حرارت می‌جهد | |
| این چراغ شمس کو روشن بود | نه از فتیل و پنبه و روغن بود | |
| سقف گردون کو چنین دایم بود | نه از طناب و استنی قایم بود | |
| قوت جبریل از مطبخ نبود | بود از دیدار خلاق وجود | |
| همچنان این قوت ابدال حق | هم ز حق دان نه از طعام و از طبق | |
| جسمشان را هم ز نور اسرشته‌اند | تا ز روح و از ملک بگذشته‌اند | |
| چونک موصوفی باوصاف جلیل | ز آتش امراض بگذر چون خلیل | |
| گردد آتش بر تو هم برد و سلام | ای عناصر مر مزاجت را غلام | |
| هر مزاجی را عناصر مایه‌است | وین مزاجت برتر از هر پایه است | |
| این مزاجت از جهان منبسط | وصف وحدت را کنون شد ملتقط | |
| ای دریغا عرصه‌ی افهام خلق | سخت تنگ آمد ندارد خلق حلق | |
| ای ضیاء الحق بحذق رای تو | حلق بخشد سنگ را حلوای تو | |
| کوه طور اندر تجلی حلق یافت | تا که می نوشید و می را بر نتافت | |
| صار دکا منه وانشق الجبل | هل رایتم من جبل رقص الجمل | |
| لقمه‌بخشی آید از هر کس به کس | حلق‌بخشی کار یزدانست و بس | |
| حلق بخشد جسم را و روح را | حلق بخشد بهر هر عضوت جدا | |
| این گهی بخشد که اجلالی شوی | وز دغا و از دغل خالی شوی | |
| تا نگویی سر سلطان را به کس | تا نریزی قند را پیش مگس |