| مولعیم اندر سخنهای دقیق | در گره ها باز کردن ما عشیق | |
| تا گره بندیم و بگشاییم ما | در شکال و در جواب آیین‌فزا | |
| همچو مرغی کو گشاید بند دام | گاه بندد تا شود در فن تمام | |
| او بود محروم از صحرا و مرج | عمر او اندر گره کاریست خرج | |
| خود زبون او نگردد هیچ دام | لیک پرش در شکست افتد مدام | |
| با گره کم کوش تا بال و پرت | نسکلد یک یک ازین کر و فرت | |
| صد هزاران مرغ پرهاشان شکست | و آن کمین‌گاه عمارض را نبست | |
| حال ایشان از نبی خوان ای حریص | نقبوا فیها ببین هل من محیص | |
| از نزاع ترک و رومی و عرب | حل نشد اشکال انگور و عنب | |
| تا سلیمان لسین معنوی | در نیاید بر نخیزد این دوی | |
| جمله مرغان منازع بازوار | بشنوید این طبل باز شهریار | |
| ز اختلاف خویش سوی اتحاد | هین ز هر جانب روان گردید شاد | |
| حیث ما کنتم فولوا وجهکم | نحوه هذا الذی لم ینهکم | |
| کور مرغانیم و بس ناساختیم | کان سلیمان را دمی نشناختیم | |
| همچو جغدان دشمن بازان شدیم | لاجرم وا مانده‌ی ویران شدیم | |
| می‌کنیم از غایت جهل و عما | قصد آزار عزیزان خدا | |
| جمع مرغان کز سلیمان روشنند | پر و بال بی گنه کی برکنند | |
| بلک سوی عاجزان چینه کشند | بی خلاف و کینه آن مرغان خوشند | |
| هدهد ایشان پی تقدیس را | می‌گشاید راه صد بلقیس را | |
| زاغ ایشان گر بصورت زاغ بود | باز همت آمد و مازاغ بود |