| ابلهان گویند کین افسانه را | خط بکش زیرا دروغست و خطا | |
| زانک مریم وقت وضع حمل خویش | بود از بیگانه دور و هم ز خویش | |
| از برون شهر آن شیرین فسون | تا نشد فارغ نیامد خود درون | |
| چون بزادش آنگهانش بر کنار | بر گرفت و برد تا پیش تبار | |
| مادر یحیی کجا دیدش که تا | گوید او را این سخن در ماجرا |