| انصتوا را گوش کن خاموش باش | چون زبان حق نگشتی گوش باش | |
| ور بگویی شکل استفسار گو | با شهنشاهان تو مسکین‌وار گو | |
| ابتدای کبر و کین از شهوتست | راسخی شهوتت از عادتست | |
| چون ز عادت گشت محکم خوی بد | خشم آید بر کسی کت واکشد | |
| چونک تو گل‌خوار گشتی هر ک او | واکشد از گل ترا باشد عدو | |
| بت‌پرستان چونک گرد بت تنند | مانعان راه خود را دشمن‌اند | |
| چونک کرد ابلیس خو با سروری | دید آدم را حقیر او از خری | |
| که به از من سروری دیگر بود | تا که او مسجود چون من کس شود | |
| سروری زهرست جز آن روح را | کو بود تریاق‌لانی ز ابتدا | |
| کوه اگر پر مار شد باکی مدار | کو بود اندر درون تریاق‌زار | |
| سروری چون شد دماغت را ندیم | هر که بشکستت شود خصم قدیم | |
| چون خلاف خوی تو گوید کسی | کینه‌ها خیزد ترا با او بسی | |
| که مرا از خوی من بر می‌کند | خویش را بر من چو سرور می‌کند | |
| چون نباشد خوی بد سرکش درو | کی فروزد از خلاف آتش درو | |
| با مخالف او مدارایی کند | در دل او خویش را جایی کند | |
| زانک خوی بد نگشتست استوار | مور شهوت شد ز عادت همچو مار | |
| مار شهوت را بکش در ابتلا | ورنه اینک گشت مارت اژدها | |
| لیک هر کس مور بیند مار خویش | تو ز صاحب‌دل کن استفسار خویش | |
| تا نشد زر مس نداند من مسم | تا نشد شه دل نداند مفلسم | |
| خدمت اکسیر کن مس‌وار تو | جور می‌کش ای دل از دلدار تو |