| جای را هموار نکند بهر باش | داند او که نیست آن جای معاش | |
| حس تو از حس خر کمتر بدست | که دل تو زین وحلها بر نجست | |
| در وحل تاویل و رخصت می‌کنی | چون نمی‌خواهی کز آن دل بر کنی | |
| کین روا باشد مرا من مضطرم | حق نگیرد عاجزی را از کرم | |
| خود گرفتستت تو چون کفتار کور | این گرفتن را نبینی از غرور | |
| می‌گوند اینجایگه کفتار نیست | از برون جویید کاندر غار نیست | |
| این همی‌گویند و بندش می‌نهند | او همی‌گوید ز من بی آگهند | |
| گر ز من آگاه بودی این عدو | کی ندا کردی که آن کفتار کو |