| واصلان چون غرق ذات‌اند ای پسر | کی کنند اندر صفات او نظر | |
| چونک اندر قعر جو باشد سرت | کی به رنگ آب افتد منظرت | |
| ور به رنگ آب باز آیی ز قعر | پس پلاسی بستدی دادی تو شعر | |
| طاعت عامه گناه خاصگان | وصلت عامه حجاب خاص دان | |
| مر وزیری را کند شه محتسب | شه عدو او بود نبود محب | |
| هم گناهی کرده باشد آن وزیر | بی سبب نبود تغیر ناگزیر | |
| آنک ز اول محتسب بد خود ورا | بخت و روزی آن بدست از ابتدا | |
| لیک آنک اول وزیر شه بدست | محتسب کردن سبب فعل بدست | |
| چون ترا شه ز آستانه پیش خواند | باز سوی آستانه باز راند | |
| تو یقین می‌دان که جرمی کرده‌ای | جبر را از جهل پیش آورده‌ای | |
| که مرا روزی و قسمت این بدست | پس چرا دی بودت آن دولت به دست | |
| قسمت خود خود بریدی تو ز جهل | قسمت خود را فزاید مرد اهل |