از بن دندان بگفتش بهر آن | کردمت بیدار میدان ای فلان | |
تا رسی اندر جماعت در نماز | از پی پیغامبر دولتفراز | |
گر نماز از وقت رفتی مر ترا | این جهان تاریک گشتی بی ضیا | |
از غبین و درد رفتی اشکها | از دو چشم تو مثال مشکها | |
ذوق دارد هر کسی در طاعتی | لاجرم نشکیبد از وی ساعتی | |
آن غبین و درد بودی صد نماز | کو نماز و کو فروغ آن نیاز |