| گفت ابلیسش گشای این عقده‌ها | من محکم قلب را و نقد را | |
| امتحان شیر و کلبم کرد حق | امتحان نقد و قلبم کرد حق | |
| قلب را من کی سیه‌رو کرده‌ام | صیرفی‌ام قیمت او کرده‌ام | |
| نیکوان را رهنمایی می‌کنم | شاخه‌های خشک را بر می‌کنم | |
| این علفها می‌نهم از بهر چیست | تا پدید آید که حیوان جنس کیست | |
| گرگ از آهو چو زاید کودکی | هست در گرگیش و آهویی شکی | |
| تو گیاه و استخوان پیشش بریز | تا کدامین سو کند او گام تیز | |
| گر به سوی استخوان آید سگست | ور گیا خواهد یقین آهو رگست | |
| قهر و لطفی جفت شد با همدگر | زاد ازین هر دو جهانی خیر و شر | |
| تو گیاه و استخوان را عرضه کن | قوت نفس و قوت جان را عرضه کن | |
| گر غذای نفس جوید ابترست | ور غذای روح خواهد سرورست | |
| گر کند او خدمت تن هست خر | ور رود در بحر جان یابد گهر | |
| گرچه این دو مختلف خیر و شرند | لیک این هر دو به یک کار اندرند | |
| انبیا طاعات عرضه می‌کنند | دشمنان شهوات عرضه می‌کنند | |
| نیک را چون بد کنم یزدان نیم | داعیم من خالق ایشان نیم | |
| خوب را من زشت سازم رب نه‌ام | زشت را و خوب را آیینه‌ام | |
| سوخت هندو آینه از درد را | کین سیه‌رو می‌نماید مرد را | |
| گفت آیینه گناه از من نبود | جرم او را نه که روی من زدود | |
| او مرا غماز کرد و راست‌گو | تا بگویم زشت کو و خوب کو | |
| من گواهم بر گوا زندان کجاست | اهل زندان نیستم ایزد گواست |