| این خریداران مفلس را بهل | چه خریداری کند یک مشت گل | |
| گل مخور گل را مخر گل را مجو | زانک گل خوارست دایم زردرو | |
| دل بخور تا دایما باشی جوان | از تجلی چهره‌ات چون ارغوان | |
| یا رب این بخشش نه حد کار ماست | لطف تو لطف خفی را خود سزاست | |
| دست گیر از دست ما ما را بخر | پرده را بر دار و پرده‌ی ما مدر | |
| باز خر ما را ازین نفس پلید | کاردش تا استخوان ما رسید | |
| از چو ما بیچارگان این بند سخت | کی گشاید ای شه بی‌تاج و تخت | |
| این چنین قفل گران را ای ودود | کی تواند جز که فضل تو گشود | |
| ما ز خود سوی تو گردانیم سر | چون توی از ما به ما نزدیکتر | |
| این دعا هم بخشش و تعلیم تست | گرنه در گلخن گلستان از چه رست | |
| در میان خون و روده فهم و عقل | جز ز اکرام تو نتوان کرد نقل | |
| از دو پاره پیه این نور روان | موج نورش می‌زند بر آسمان | |
| گوشت‌پاره که زبان آمد ازو | می‌رود سیلاب حکمت همچو جو | |
| سوی سوراخی که نامش گوشهاست | تا بباغ جان که میوه‌ش هوشهاست | |
| شاه‌راه باغ جانها شرع اوست | باغ و بستانهای عالم فرع اوست | |
| اصل و سرچشمه‌ی خوشی آنست آن | زود تجری تحتها الانهار خوان |