| گر خفاشی را ز خورشیدی خوریست | آن دلیل آمد که آن خورشید نیست | |
| نفرت خفاشکان باشد دلیل | که منم خورشید تابان جلیل | |
| گر گلابی را جعل راغب شود | آن دلیل ناگلابی می‌کند | |
| گر شود قلبی خریدار محک | در محکی‌اش در آید نقص و شک | |
| دزد شب خواهد نه روز این را بدان | شب نیم روزم که تابم در جهان | |
| فارقم فاروقم و غلبیروار | تا که که از من نمی‌یابد گذار | |
| آرد را پیدا کنم من از سبوس | تا نمایم کین نقوشست آن نفوس | |
| من چو میزان خدایم در جهان | وا نمایم هر سبک را از گران | |
| گاو را داند خدا گوساله‌ای | خر خریداری و در خور کاله‌ای | |
| من نه گاوم تا که گوسالم خرد | من نه خارم که اشتری از من چرد | |
| او گمان دارد که با من جور کرد | بلک از آیینه‌ی من روفت گرد |