| یوسفان از مکر اخوان در چهند | کز حسد یوسف به گرگان می‌دهند | |
| از حسد بر یوسف مصری چه رفت | این حسد اندر کمین گرگیست زفت | |
| لاجرم زین گرگ یعقوب حلیم | داشت بر یوسف همیشه خوف و بیم | |
| گرگ ظاهر گرد یوسف خود نگشت | این حسد در فعل از گرگان گذشت | |
| رحم کرد این گرگ وز عذر لبق | آمده که انا ذهبنا نستبق | |
| صد هزاران گرگ را این مکر نیست | عاقبت رسوا شود این گرگ بیست | |
| زانک حشر حاسدان روز گزند | بی گمان بر صورت گرگان کنند | |
| حشر پر حرص خس مردارخوار | صورت خوکی بود روز شمار | |
| زانیان را گند اندام نهان | خمرخواران را بود گند دهان | |
| گند مخفی کان به دلها می‌رسید | گشت اندر حشر محسوس و پدید | |
| بیشه‌ای آمد وجود آدمی | بر حذر شو زین وجود ار زان دمی | |
| در وجود ما هزاران گرگ و خوک | صالح و ناصالح و خوب و خشوک | |
| حکم آن خوراست کان غالبترست | چونک زر بیش از مس آمد آن زرست | |
| سیرتی کان بر وجودت غالبست | هم بر آن تصویر حشرت واجبست | |
| ساعتی گرگی در آید در بشر | ساعتی یوسف‌رخی همچون قمر | |
| می‌رود از سینه‌ها در سینه‌ها | از ره پنهان صلاح و کینه‌ها | |
| بلک خود از آدمی در گاو و خر | می‌رود دانایی و علم و هنر | |
| اسپ سکسک می‌شود رهوار و رام | خرس بازی می‌کند بز هم سلام | |
| رفت اندر سگ ز آدمیان هوس | تا شبان شد یا شکاری یا حرس | |
| در سگ اصحاب خویی زان وفود | رفت تا جویای الله گشته بود |