| کارکن در کارگه باشد نهان | تو برو در کارگه بینش عیان | |
| کار چون بر کارکن پرده تنید | خارج آن کار نتوانیش دید | |
| کارگه چون جای باش عاملست | آنک بیرونست از وی غافلست | |
| پس در آ در کارگه یعنی عدم | تا ببینی صنع و صانع را بهم | |
| کارگه چون جای روشن‌دیدگیست | پس برون کارگه پوشیدگیست | |
| رو بهستی داشت فرعون عنود | لاجرم از کارگاهش کور بود | |
| لاجرم می‌خواست تبدیل قدر | تا قضا را باز گرداند ز در | |
| خود قضا بر سبلت آن حیله‌مند | زیر لب می‌کرد هر دم ریش‌خند | |
| صد هزاران طفل کشت او بی‌گناه | تا بگردد حکم و تقدیر اله | |
| تا که موسی نبی ناید برون | کرد در گردن هزاران ظلم و خون | |
| آن همه خون کرد و موسی زاده شد | وز برای قهر او آماده شد | |
| گر بدیدی کارگاه لایزال | دست و پایش خشک گشتی ز احتیال | |
| اندرون خانه‌اش موسی معاف | وز برون می‌کشت طفلان را گزاف | |
| همچو صاحب‌نفس کو تن پرورد | بر دگر کس ظن حقدی می‌برد | |
| کین عدو و آن حسود و دشمنست | خود حسود و دشمن او آن تنست | |
| او چو فرعون و تنش موسی او | او به بیرون می‌دود که کو عدو | |
| نفسش اندر خانه‌ی تن نازنین | بر دگر کس دست می‌خاید به کین |