| هر نبیی گفت با قوم از صفا | من نخواهم مزد پیغام از شما | |
| من دلیلم حق شما را مشتری | داد حق دلالیم هر دو سری | |
| چیست مزد کار من دیدار یار | گرچه خود بوبکر بخشد چل هزار | |
| چل هزار او نباشد مزد من | کی بود شبه شبه در عدن | |
| یک حکایت گویمت بشنو بهوش | تا بدانی که طمع شد بند گوش | |
| هر که را باشد طمع الکن شود | با طمع کی چشم و دل روشن شود | |
| پیش چشم او خیال جاه و زر | همچنان باشد که موی اندر بصر | |
| جز مگر مستی که از حق پر بود | گرچه بدهی گنجها او حر بود | |
| هر که از دیدار برخوردار شد | این جهان در چشم او مردار شد | |
| لیک آن صوفی ز مستی دور بود | لاجرم در حرص او شبکور بود | |
| صد حکایت بشنود مدهوش حرص | در نیاید نکته‌ای در گوش حرص |