| روستایی گاو در آخر ببست | شیر گاوش خورد و بر جایش نشست | |
| روستایی شد در آخر سوی گاو | گاو را میجست شب آن کنجکاو | |
| دست میمالید بر اعضای شیر | پشت و پهلو گاه بالا گاه زیر | |
| گفت شیر از روشنی افزون شدی | زهرهاش بدریدی و دل خون شدی | |
| این چنین گستاخ زان میخاردم | کو درین شب گاو میپنداردم | |
| حق همیگوید که ای مغرور کور | نه ز نامم پاره پاره گشت طور | |
| که لو انزلنا کتابا للجبل | لانصدع ثم انقطع ثم ارتحل | |
| از من ار کوه احد واقف بدی | پاره گشتی و دلش پر خون شدی | |
| از پدر وز مادر این بشنیدهای | لاجرم غافل درین پیچیدهای | |
| گر تو بیتقلید ازین واقف شوی | بی نشان از لطف چون هاتف شوی | |
| بشنو این قصه پی تهدید را | تا بدانی آفت تقلید را |