| بینی طفلی بمالد مادری | تا شود بیدار و وا جوید خوری | |
| کو گرسنه خفته باشد بی‌خبر | وان دو پستان می‌خلد زو مهر در | |
| کنت کنزا رحمة مخفیة | فابتعثت امة مهدیة | |
| هر کراماتی که می‌جویی بجان | او نمودت تا طمع کردی در آن | |
| چند بت بشکست احمد در جهان | تا که یا رب گوی گشتند امتان | |
| گر نبودی کوشش احمد تو هم | می‌پرستیدی چو اجدادت صنم | |
| این سرت وا رست از سجده‌ی صنم | تا بدانی حق او را بر امم | |
| گر بگویی شکر این رستن بگو | کز بت باطن همت برهاند او | |
| مر سرت را چون رهانید از بتان | هم بدان قوت تو دل را وا رهان | |
| سر ز شکر دین از آن برتافتی | کز پدر میراث مفتش یافتی | |
| مرد میراثی چه داند قدر مال | رستمی جان کند و مجان یافت زال | |
| چون بگریانم بجوشد رحمتم | آن خروشنده بنوشد نعمتم | |
| گر نخواهم داد خود ننمایمش | چونش کردم بسته دل بگشایمش | |
| رحمتم موقوف آن خوش گریه‌هاست | چون گریست از بحر رحمت موج خاست |