| کیست بیگانه تن خاکی تو | کز برای اوست غمناکی تو | |
| تا تو تن را چرب و شیرین می‌دهی | جوهر خود را نبینی فربهی | |
| گر میان مشک تن را جا شود | روز مردن گند او پیدا شود | |
| مشک را بر تن مزن بر دل بمال | مشک چه بود نام پاک ذوالجلال | |
| آن منافق مشک بر تن می‌نهد | روح را در قعر گلخن می‌نهد | |
| بر زبان نام حق و در جان او | گندها از فکر بی ایمان او | |
| ذکر با او همچو سبزه‌ی گلخنست | بر سر مبرز گلست و سوسنست | |
| آن نبات آنجا یقین عاریتست | جای آن گل مجلسست و عشرتست | |
| طیبات آید به سوی طیبین | للخبیثین الخبیثات است هین | |
| کین مدار آنها که از کین گمرهند | گورشان پهلوی کین‌داران نهند | |
| اصل کینه دوزخست و کین تو | جزو آن کلست و خصم دین تو | |
| چون تو جزو دوزخی پس هوش دار | جزو سوی کل خود گیرد قرار | |
| ور تو جزو جنتی ای نامدار | عیش تو باشد ز جنت پایدار | |
| تلخ با تلخان یقین ملحق شود | کی دم باطل قرین حق شود | |
| ای برادر تو همان اندیشه‌ای | ما بقی تو استخوان و ریشه‌ای | |
| گر گلست اندیشه‌ی تو گلشنی | ور بود خاری تو هیمه‌ی گلخنی | |
| گر گلابی بر سر جیبت زنند | ور تو چون بولی برونت افکنند | |
| طبله‌ها در پیش عطاران ببین | جنس را با جنس خود کرده قرین | |
| جنسها با جنسها آمیخته | زین تجانس زینتی انگیخته | |
| گر در آمیزند عود و شکرش | بر گزیند یک یک از یک‌دیگرش |