| صوفیی میگشت در دور افق | تا شبی در خانقاهی شد قنق | |
| یک بهیمه داشت در آخر ببست | او به صدر صفه با یاران نشست | |
| پس مراقب گشت با یاران خویش | دفتری باشد حضور یار پیش | |
| دفتر صوفی سواد حرف نیست | جز دل اسپید همچون برف نیست | |
| زاد دانشمند آثار قلم | زاد صوفی چیست آثار قدم | |
| همچو صیادی سوی اشکار شد | گام آهو دید و بر آثار شد | |
| چندگاهش گام آهو در خورست | بعد از آن خود ناف آهو رهبرست | |
| چونک شکر گام کرد و ره برید | لاجرم زان گام در کامی رسید | |
| رفتن یک منزلی بر بوی ناف | بهتر از صد منزل گام و طواف | |
| آن دلی کو مطلع مهتابهاست | بهر عارف فتحت ابوابهاست | |
| با تو دیوارست و با ایشان درست | با تو سنگ و با عزیزان گوهرست | |
| آنچ تو در آینه بینی عیان | پیر اندر خشت بیند بیش از آن | |
| پیر ایشانند کین عالم نبود | جان ایشان بود در دریای جود | |
| پیش ازین تن عمرها بگذاشتند | پیشتر از کشت بر برداشتند | |
| پیشتر از نقش جان پذرفتهاند | پیشتر از بحر درها سفتهاند |