| گشت با عیسی یکی ابله رفیق | استخوانها دید در حفرهی عمیق | |
| گفت ای همراه آن نام سنی | که بدان مرده تو زنده میکنی | |
| مر مرا آموز تا احسان کنم | استخوانها را بدان با جان کنم | |
| گفت خامش کن که آن کار تو نیست | لایق انفاس و گفتار تو نیست | |
| کان نفس خواهد ز باران پاکتر | وز فرشته در روش دراکتر | |
| عمرها بایست تا دم پاک شد | تا امین مخزن افلاک شد | |
| خود گرفتی این عصا در دست راست | دست را دستان موسی از کجاست | |
| گفت اگر من نیستم اسرارخوان | هم تو بر خوان نام را بر استخوان | |
| گفت عیسی یا رب این اسرار چیست | میل این ابله درین بیگار چیست | |
| چون غم خود نیست این بیمار را | چون غم جان نیست این مردار را | |
| مردهی خود را رها کردست او | مردهی بیگانه را جوید رفو | |
| گفت حق ادبار اگر ادبارجوست | خار روییده جزای کشت اوست | |
| آنک تخم خار کارد در جهان | هان و هان او را مجو در گلستان | |
| گر گلی گیرد به کف خاری شود | ور سوی یاری رود ماری شود | |
| کیمیای زهر و مارست آن شقی | بر خلاف کیمیای متقی |