| گفت من تیغ از پی حق می‌زنم | بنده‌ی حقم نه مامور تنم | |
| شیر حقم نیستم شیر هوا | فعل من بر دین من باشد گوا | |
| ما رمیت اذ رمیتم در حراب | من چو تیغم وان زننده آفتاب | |
| رخت خود را من ز ره بر داشتم | غیر حق را من عدم انگاشتم | |
| سایه‌ای‌ام کدخداام آفتاب | حاجبم من نیستم او را حجاب | |
| من چو تیغم پر گهرهای وصال | زنده گردانم نه کشته در قتال | |
| خون نپوشد گوهر تیغ مرا | باد از جا کی برد میغ مرا | |
| که نیم کوهم ز حلم و صبر و داد | کوه را کی در رباید تند باد | |
| آنک از بادی رود از جا خسیست | زانک باد ناموافق خود بسیست | |
| باد خشم و باد شهوت باد آز | برد او را که نبود اهل نماز | |
| کوهم و هستی من بنیاد اوست | ور شوم چون کاه بادم یاد اوست | |
| جز به باد او نجنبد میل من | نیست جز عشق احد سرخیل من | |
| خشم بر شاهان شه و ما را غلام | خشم را هم بسته‌ام زیر لگام | |
| تیغ حلمم گردن خشمم زدست | خشم حق بر من چو رحمت آمدست | |
| غرق نورم گرچه سقفم شد خراب | روضه گشتم گرچه هستم بوتراب | |
| چون در آمد علتی اندر غزا | تیغ را دیدم نهان کردن سزا | |
| تا احب لله آید نام من | تا که ابغض لله آید کام من | |
| تا که اعطا لله آید جود من | تا که امسک لله آید بود من | |
| بخل من لله عطا لله و بس | جمله لله‌ام نیم من آن کس | |
| وانچ لله می‌کنم تقلید نیست | نیست تخییل و گمان جز دید نیست |